Categorieën
Uncategorized

Elektrische kabels laten leggen: zo doe je dat!

Het leggen van elektriciteitskabels is geen probleem voor ervaren doe-het-zelvers als zij deskundig advies opvolgen en zorgvuldig en planmatig te werk gaan bij het uitvoeren van de afzonderlijke werkstappen.

Voorschriften voor het leggen van elektrische kabels

De hoogste prioriteit bij het leggen van elektrische kabels is de stroomkabels permanent te beschermen tegen mechanische beschadiging. Beschadigde stroomkabels zijn een bron van gevaar en kunnen leiden tot persoonlijk letsel en beschadiging van eigendommen. Vooral elektrische leidingen die onder pleisterwerk worden gelegd, moeten met de grootste zorg worden geïnstalleerd om elk gevaar uit te sluiten.

Indien kabels onzichtbaar in plafonds of wanden worden gelegd, moet DIN 18015-3 “Elektrische installaties in woongebouwen” in acht worden genomen. Deze verordening regelt het volgende:

  • Installatiezones binnen het gebouw
  • Installatie van stopcontacten en schakelaars
  • Installatiezones op buitenmuren

Tips voor doe-het-zelvers: kabels leggen gemakkelijk gemaakt

Als u zelf de elektriciteitsleidingen legt bij de bouw van een nieuw huis of de renovatie van een oud gebouw, kunt u de kosten aanzienlijk drukken. Het is echter niet toegestaan de lijnen willekeurig onder het pleisterwerk te leggen. Zelfs indien fotografische documentatie het exacte verloop van de stroomkabels aantoont, moeten de regels van DIN 18015-3 in acht worden genomen.

Bijzondere nadruk wordt gelegd op de naleving van de installatiezones. De norm geeft precies aan welke afstanden tot plafonds, vloeren, ramen en deuren moeten worden aangehouden. Bovendien mogen kabels alleen verticaal of horizontaal lopen. Diagonale kabelgeleiding is derhalve niet toegestaan. Indien verbindingen buiten de installatiezones moeten worden gelegd, moeten zij verticaal of horizontaal vanuit de dichtstbijzijnde installatiezone worden aangevoerd. Elke installatiezone wordt nauwkeurig omschreven en schriftelijk vastgelegd in tabellen, waarbij rekening wordt gehouden met de volgende aspecten:

  • Afmetingen van de installatiezone
  • Afstand tot plafond
  • Afstand tot de vloer
  • Afstand tot ramen
  • Afstand tot deuren
  • Afstand tot hoeken

Voordat u met het leggen van de kabels begint, plant u het verloop van de elektrische kabels en de plaats van de stopcontacten en schakelaars.

Waar zullen de stroomkabels worden gelegd?

Er zijn verschillende alternatieven voor onzichtbare inbouw. Enerzijds kunnen de elektrische leidingen worden gelegd in daartoe bestemde buizen of kokers voor elektrische installaties. Het is ook toegestaan de kabels te leggen in structurele holten die zich in het plafond of de muren bevinden.

In moderne huizen wordt rekening gehouden met de steeds grotere behoefte aan elektrische bedrading. Dit betekent echter vaak dat er binnen een installatiezone niet voldoende ruimte beschikbaar is. Daarom wordt het ruwe plafond vaak gebruikt als een extra installatiezone. Bij verhoogde vloeren worden gootsystemen geïnstalleerd of wordt een onafhankelijk installatieniveau ingesteld. In dat geval moet een minimumafstand tot de wanden worden aangehouden. Indien de bouwers voor deze variant kiezen, is het slechts met veel moeite mogelijk om later wijzigingen aan te brengen in de elektrische leidingen.

Waar mogen geen elektrische kabels worden gelegd?

DIN 18015-3 geeft ook aan in welke gebieden het leggen van kabels niet is toegestaan:

  • langs schoorsteenkanalen
  • in de schoorsteenkanalen
  • in ventilatiekanalen
  • in metalen profielen

Op en in de schoorsteen leggen is niet toegestaan, omdat de warmte kan leiden tot aantasting van de isolatie en daardoor veiligheidsrisico’s ontstaan. Hoewel het niet is toegestaan om elektrische kabels in metalen profielen te leggen, is het wel toegestaan om de kabel door het profiel te laten lopen als er een geschikte randbescherming is aangebracht.

Bovendien moet er bij de planning op worden gelet dat de elektrische kabels op voldoende afstand worden gelegd van andere installatiekabels die warmte afgeven (bliksembeveiligingssystemen, warme pijpleidingen en telecommunicatiekabels). Op die manier wordt hitteschade aan de kabels vermeden en wordt de veiligheid van de elektrische installatie gegarandeerd.
Er is een vaste specificatie die aangeeft waar elektrische kabels mogen worden gelegd.

Instructies voor het leggen van elektrische kabels

Zoals bij elk doe-het-zelf project is het een goed idee om eerst alle gereedschappen en materialen in huis te halen en klaar te hebben liggen:

  • Hamer en beitel
  • Muursnijder
  • Meetlint
  • Waterpas
  • Gips of mortel
  • Gipsbeker
  • Troffels en spatels
  • Inbouwdozen
  • Kabelgoot

Indien een muurgroef wordt gebruikt, is het mogelijk de voorgeschreven maximumdiepte van de horizontale muursleuven met tien millimeter te vergroten. Bovendien is een muurgroeffrees een zeer praktisch gereedschap waarmee veel sneller kan worden gebouwd. Indien de buis in een zeer dunne wand of in een niet-dragende muur moet worden gelegd, is het zeker aan te bevelen een dergelijke elektrische snijder aan te schaffen. Muurscharen kunnen goedkoop worden gehuurd in veel bouwmarkten.

De volgende stappen zijn nodig om een pijp onzichtbaar onder het pleisterwerk aan te brengen:

  • Stap 1: Maak de muursleuven.
  • Stap 2: Installeer de inbouwdozen
  • Stap 3: Het leggen van de elektrische kabel

Stap 1: Muursleuven maken

Voordat de kabel onzichtbaar in het metselwerk kan verdwijnen, moet de nodige uitsparing worden gemaakt door de muur open te breken. Voor kleinere projecten is het voldoende om hiervoor een hamer en beitel te gebruiken. Met een muurgroef is het echter mogelijk nauwkeuriger te werken, zodat te diepe muursleuven die het draagvermogen van de muur in gevaar brengen, worden vermeden. Werken met een muurgroef is ook minder fysiek belastend en maakt snellere vooruitgang mogelijk.

Stap 2: Instellen van de inbouwdozen

Zodra de nodige uitsparingen zijn gemaakt, kunt u beginnen met de installatie van de inbouwdozen. Als het gebouw een ruwbouw is, mag de inbouwdoos niet volledig gelijk liggen met de bakstenen muur, die nog bepleisterd moet worden. Het is zinvol de dikte van de pleisterlaag met de stukadoor te bespreken alvorens de inbouwdoos te installeren en de inbouwdoos zo te installeren dat hij tien tot 15 millimeter uit de muur steekt. Hierdoor wordt vermeden dat de muur achteraf moet worden opengebroken om gipscompensatieringen aan te brengen.

Het is ook noodzakelijk met de stukadoor te overleggen over de keuze van het voegmiddel. Gips is bijvoorbeeld geen goede keuze als het gips erg nat is. Meerdere dozen kunnen worden gebruikt of verschillende afzonderlijke dozen kunnen op elkaar worden aangesloten. Tenslotte worden de voorbereide openingen uitgebroken om de nodige ruimte voor de contactdozen te creëren.

De moffen worden op hun plaats gelijmd met behulp van een waterpas, die een perfecte horizontale en verticale uitlijning mogelijk maakt. Deze stap moet met de grootste zorg worden uitgevoerd, want een kromme koker springt onmiddellijk in het oog.

Stap 3: Aanleggen van de elektrische bedrading

Nu worden de buizen van de elektrische installatie, waarin later de kabels flexibel worden gelegd, in de sleuven van de muur getrokken. Mocht het bij renovatie nodig zijn de leidingen te vervangen, dan kan dit zonder veel moeite worden gedaan. De leidingen van de elektrische installatie worden in de dozen geduwd, waarbij ervoor wordt gezorgd dat er een overstek is. De buizen worden vervolgens met spijkers vastgezet om verdere werkzaamheden te vergemakkelijken.

Dit wordt gevolgd door een permanente bevestiging met gips of PU-schuim. Indien de fixatie niet selectief maar over een groot oppervlak wordt uitgevoerd, wordt een geschikte fixeermortel gebruikt. Het is belangrijk om de leidingen van de elektrische installatie luchtdicht in het metselwerk te leggen. De kabels worden pas in de buizen gelegd nadat de wanden zijn bepleisterd en ook de vloerconstructie volledig is afgewerkt.

Welke soorten kabels zijn er?

Afhankelijk van het beoogde gebruik worden kabeltypes gekozen die zijn voorzien van verschillende aders. De meest voorkomende kabeltypes zijn:

  • Ommantelde kabel
  • Meeraderige kabel
  • Coaxiale antenneleiding
  • Telefoonlijn
  • Aardingskabel
  • Kabel met kunststof kern
  • Rubber buiskabel
  • Kunststof buizenlijn
  • IJzeren kabel
  • Dubbele kabel

De dubbele kabel is ontworpen voor flexibel kabelleggen. Lichte elektrische apparaten (tafellampen, radio’s, wekkerradio’s) worden aangesloten op een dubbele kabel. Een tweelingkabel mag niet aan zware mechanische belasting worden blootgesteld en is derhalve niet geschikt voor plaatsing buitenshuis of voor aansluiting van elektrische fornuizen of elektrische radiatoren.
De kabels worden geselecteerd op basis van het beoogde gebruik.

Zelf elektriciteits leggen en elektrosmog vermijden

Steeds meer elektrische apparaten moeten van elektriciteit worden voorzien, en daarom worden talrijke elektriciteitskabels in muren en plafonds gelegd. Veel mensen vrezen dat de resulterende elektrosmog een gevaar voor de gezondheid is. Zelfs wanneer de elektrische apparaten niet zijn ingeschakeld, kan de straling worden gemeten. Bij nieuwbouw of uitgebreide renovatie kan met speciale afgeschermde kabels worden voorkomen dat elektrosmog de muren binnendringt. Elektromagnetische velden worden direct via de aarding afgevoerd. Als u uzelf en uw gezin op lange termijn wilt beschermen tegen de schadelijke gevolgen van elektrosmog, moet u kiezen voor afgeschermde stroomkabels.